A verdade que co paso dos anos daste de conta que
existen persoas nas nosas vidas que nos fante sentir felices,
di ti que a palabra felicidade pode ser simplemente unha exastacion do momento,unha simple casualidade de habernos xuntado un grupo de persoas nun mesmo lugar nun mesmo tempo e seguindo un mesmo camiño.
E en verdade e Iso!!! a vida e como un camiño...
Un camiño que amenudo vai por lugares tan descoñecidos como abraiantes
cas suas subidas e baixadas, pero o final intentamos selecionar o bo e aprender do malo.
Pero sobre todo facelo con boa xente, con xente que che faga sorrir, con esa crase de xente que non che resulte indiferente,con esa xente que che faga crecer como persoa.
A verdade que falas de xente pero non o son! Son outra cousa.......Amigo?
Non vou ser eu quen ose gastar esa palabra , porque ca miña humilde esperiencia esa palabra
amenudo malgastase!E algo mais e outra cousa........
GRAZAS!
No hay comentarios:
Publicar un comentario